zondag 4 juni 2017

Volproppen

Ik laat de hond uit en zie mijn buurman staan, bij zijn auto. Natuurlijk weer net terug uit de wasstraat en nu de laatste vlekjes aan het wegpoetsen. “Hoi Buur, hij staat er weer glimmend bij”. De buurman glimt ook, van trots. “Ja verzorging is alles, dan hou je hem goed en mooi”. Hij opent de motorklep en laat triomfantelijk de binnenkant zien. Geen spatje, alles even netjes en schoon. Met plastic handschoenen aan en een doekje er bij haalt hij voorzichtig de peilstok uit de motor en loopt er mee naar de openstaande garage. Ik loop maar eens mee om te kijken. Voorzichtig legt hij een druppel olie op een glasplaatje en steekt er een strookje van het een of ander in. Dat kleurt langzaam blauw en ik roep lachend: “ja hoor, zwanger” De buurman vindt dit niet leuk. Ik wel. “Dit is een teststripje Buur, daarmee kun je zien of de olie nog goed is. Ik heb de hoogste kwaliteit olie en dat is het behoud van je motor”. De buurman pakt nog een kleine maatbeker, nadat hij die eerste goed heeft schoongemaakt en meet 10 cc olie af. “Dat moet er nog bij. De juiste kwaliteit, maar ook de juiste hoeveelheid is belangrijk, ja, verzorging is alles”. Ik zie niks aan die olie, gewoon zwart en ik wil zeggen, “je bent gek”. Maar mensen die mijn buurman kennen, snappen dat je dat niet zomaar zegt tegen iemand van zijn postuur. Hij is ongeveer twee meter hoog en zijn buik heeft denk ik dezelfde omvang. En dan al die tatoeages en de piercing in zijn lip. Hij ziet er sterk en gevaarlijk uit. Dus zwijg ik stil….. Buurman doet nog hetzelfde kunstje met de remvloeistof, de koelvloeistof en zelfs de ruitensproeiervloeistof wordt getest. “Wil je je spul heel houden en goed laten werken, dan moet je de juiste spullen gebruiken en geen verkeerde dingen er in stoppen. Ja, verzorging is alles” laat hij nog maar eens weten. Mijn aandacht is nogal verslapt, maar dat probeer ik niet te laten merken. De hond is alweer naar huis en ik sta maar een beetje naar zijn auto te staren. Buurman is wel in zijn nopjes met mijn aandacht en begint mij uitgebreid uit de doeken te doen hoe het zit met additieven. Blijkt dat je spul bij je benzine kunt gooien waardoor de motor net even weer beter en mooier en schoner loopt. Nou dat weet ik dan ook weer. “Ja, verzorging is alles” komt er maar weer eens uit. “Als je de binnenkant goed verzorgt blijft alles mooi werken” Wil je wat drinken? Vraagt de buurman. Ik heb eigenlijk wel genoeg van zijn gebabbel over auto’s maar loop met hem mee zijn huis door, naar de achtertuin. Daar staat zijn oudste zoon Gerrit aan de barbecue en de lucht van braadworst en speklappen komt mij tegemoet. Buurman schenkt zich een biertje in voor de dorst en een whisky voor de smaak, zo zegt hij. Ik krijg ook een biertje en probeer het onderwerp auto op de achtergrond te krijgen. Dat valt niet mee. Hij draait een zware shag en terwijl hij een enorme braadworst, volledig onherkenbaar gemaakt met mayonaise, naar binnen schuift hoor ik dat er ook additieven zijn voor motorolie en dat je daar ik weet niet hoeveel soorten in hebt. Buurman maakt daar een hele studie van. Met het sigaretje in zijn mondhoek schenkt hij zijn derde whisky in en pakt zijn tweede braadworst. Ik zit er op te wachten en het komt ook: “Ja, goede verzorging van de binnenkant is alles” Ik kan natuurlijk niet meteen weglopen en blijf nog even plakken. Ik neem een stukje kip van de barbecue en drink mijn bier uit. ”Nog eentje?” vraagt de buurman. “Nee, dank je, ik ga mijn hond zoeken”. “Die is thuis hoor, ik zie hem in jouw tuin”. Hij gaat over op de speklappen. Beetje zwart, zoiets als de motorolie, maar dat stoort hem kennelijk niet.
Mijn lieve vrouw heeft me wel gezien in de tuin van de buurman en gaat me zo wel redden, denk ik. We moeten vast eten of boodschappen doen of de kinderen naar zwemles brengen. Ze bedenkt wel iets en ik wacht daar maar op. Na drie speklappen en een verhandeling over motormanagement neemt hij een nieuw blikje bier. “Echt niet?” vraag hij mij met het blikje in mijn richting wijzend. Maar hij wacht niet op antwoord. Ik probeer door hem heen te kijken. Ik zie zwarte longen, ook weer net zo zwart als die motorolie. Een stuiterende lever en bloedvaten die direct het vet van de braadworst en speklappen absorberen. Buurman merkt het niet en komt handen tekort voor shag, bier, whisky en braadworst.


Mijn vrouw roept mij helemaal niet voor het eten of zo en na een poosje neem ik een besluit: “Ik ga maar weer eens” zeg ik zo resoluut mogelijk. “Bedankt voor je biertje en ik zal het onthouden: Goede verzorging van de binnenkant is alles. Gegroet allemaal, fijne avond.”
Mijn vrouw zit gniffelend op de bank ”Was het gezellig?” “Ik moet je wat vertellen” zeg ik “over de binnenkant van jouw auto” “Oké” zegt mijn vrouw, staat op, gaat naar de keuken en laat mij alleen op de bank. “Mmh, zo moet dat dus” denk ik.














       
        
        ©Ghans Dorrebrein

Geen opmerkingen:

Een reactie posten